WYNIKI TURNIEJU POETYCKIEGO O „CHMIELAKOWY ANTAŁEK” 2013

Dnia 25 sierpnia 2013 r. o godz. 14.00 na Scenie w Rynku Miejskim odbyło się podsumowanie Turnieju Poetyckiego o „Chmielakowy Antałek”, który jest imprezą towarzyszącą Chmielakom Krasnostawskim.

Jury w składzie: Jadwiga Demczuk, Mariusz Kargul i Stanisław Kliszcz /sekretarz konkursu/

po przeczytaniu kilkudziesięciu nadesłanych zestawów przyznało następujące nagrody i wyróżnienia:

- I nagroda - Marta Jurkowska z Olkusza za zgrabne połączenie myśli przewodniej Turnieju z materią słowa i za środki poetyckiego wyrazu, które smakują niczym wchodzący w swe najlepsze lata trunek.

- II nagroda - Tadeusz Charmuszko z Suwałk za symbiozę rytmu i rymu połączonego z baczną obserwacją otaczającej rzeczywistości.

- III nagroda - Barbara i Zbigniew Witosławscy z Gorzowa Wielkopolskiego za ocalenie godności współczesnego piwowarstwa i pozytywne, mimo wszystko, przesłanie spożywcze.

- Wyróżnienie - Artur Kozłowski z Ząbkowic Śląskich za odważną próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie o zawartość piwa w piwie.

 

            Nagrody przybyłym na Chmielaki laureatom wręczył Burmistrz Krasnegostawu Andrzej Jakubiec.

            Jury pragnie wyrazić zadowolenie z faktu, iż Turniej przez lata swego istnienia zdołał przyciągnąć i „wychować” sobie wierną grupę uczestników, na których można liczyć w każdej edycji, niezależnie od wysokości  wygranych oraz kondycji polskiego chmielarstwa.

Turniej Poetycki o „Chmielakowy Antałek”  jest konkursem poetyckim, organizowanym od 1983 roku jako impreza towarzysząca Chmielakom Krasnostawskim . Inicjatorem tego Turnieju był Jan Henryk Cichosz, jeden z założycieli grupy literackiej Słowo w Krasnymstawie, a obecnie lider Klubu Literackiego „Strona”. Na tegoroczny turniej przesłano utwory o szeroko pojętej tematyce ludyczno-dionizyjskiej.

Jadwiga Demczuk po rozstrzygnięciu powiedziała: „Fakt bycia powołanym do oceny innych, zobowiązuje i wymaga wielkiego obiektywizmu ze strony oceniających, co bywa rzeczą niezwykle trudną. Rola poezji jest taka że powinna wzruszać, bawić i zahaczać o problemy tego świata. To wszystko było w tych wierszach. Są to utwory, które podejmują swoistą grę z czytelnikiem, prowokują do odgadywania zawartych tam intertekstów i aluzji”.

            Tegoroczna edycja miała specjalną oprawę – po mieście jeździło „mobilne laboratorium turnieju”, rozdawano wiersze z lat poprzednich, jak również można było zrobić sobie zdjęcie na pamiątkowej ściance Turnieju. 

Wyróżnione i nagrodzone wiersze:

Wyróżnienie – Artur Kozłowski

 

„Limeryki Browarniane”

Raz piwowarowi z Lwówka

wpadła do kadzi zelówka

Chwalili piwni kiperzy:

„smak ten bardzo nam leży”.

Fuszerka, a płynie gotówka.

 

Raz nowator z grodu Kraka

piwo warzyć chciał z buraka.

Na piłkarskie stadiony

produkt to wymarzony,

idealny dla gustu Polaka.

 

W lokalnym browarze na Helu

dodawano rumianku miast chmielu

melisy zamiast jęczmienia,

co było do przewidzenia:

receptura z lat PRL – u.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

„Gdzie jest Chmiel”

 

Dla browaru zysk to cel

lecz ja pytam – gdzie jest chmiel?

Czytam piwne etykiety,

próżno szukać tam, niestety,

czegoś o dodatku chmielu.

To sabotaż? W jakim celu?

Tylko komunikat denny

że „zawiera słód jęczmienny”.

Że jest woda, słód z jęczmienia,

Każdy piwosz to docenia,

lecz ja pytam w jakim celu

nie dodaje się tam chmielu?

Łyka takie coś spożywca

i  się krzywi bo pił [autocenzura].

Druga flaszka i też sarka

bo  bez chmielu także [autocenzura].

Skręca język Józka, Stasia

bezchmielowy smak [autocenzura].

Męczy zgaga oraz wiatry

- efekt bezchmielowej [autocenzura],

kręci  w kiszkach, mózg zadymia

bezchmielowe z [autocenzura].

Bezchmielowość – główna cecha

korporacyjnego [autocenzura].

Hej broważe, piwo zróbże

bo  brak chmielu także w [autocenzura].

W Polsce rzadko się przydarza

że  pitnego coś wytwarza

browar – chyba, że nieduży,

mała skala piwu służy

i zdarzają się pyszności

gdzie w napitku chmiel zagości.

Smaczne i nie boli głowa

po  browarku z [reklama],

nie zmarnuje się gotówka

na flaszeczką piwa z [reklama].

Czy ktoś stary przepis wskrzesi?

Może Niemcy albo Czesi

bo są jeszcze takie kraje

gzie szanuje się zwyczaje

- stwierdzić można, jako żywo,

Że tam piwo znaczy piwo.

W Polsce piwem się nazywa

coś, co stało koło piwa,

jakość spadek wciąż zalicza,

cierpi sztuka browarnicza

i niech browar sobie wsadzi

nędzne popłuczyny z kadzi.

Mnie ciekawość zaś doskwiera

czy ten chmiel nam ktoś podbiera?

Czy tak chmielu się niesyci

że  wywożą go kosmici?

Chyba nie, bo nie są skorzy

Do zachwytów plantatorzy

i  wciąż bierze ich cholera

bo nikt chmielu nie odbiera.

Widać jakiś spisek wraży

że  się takie piwo warzy.

Pewnie jakiś chytry lisek

chmiel ukrywa knując spisek.

Chcąc więc poznać spisku cel

Pytam stale – gdzie jest chmiel!?

 

 

 

 

 

 

 

 

„Złote myśli”

Pij z umiarem trunek złoty

Bo fakt może zajść przedziwny

Że zanikną ci klejnoty

 A urośnie mięsień piwny

 

Chmiel po tyczce pnie się w pionie

Lecz z jęczmieniem w piwnym wsadzie

Sprawia że nie sprostasz żonie

Bo w nadmiarze tyczką kładzie

 

Piwo wyrzuć ze swej diety,

 dzieło diabła to, niestety.

Nie martw swojej starej matki.

Mususz – jedz jęczmienne płatki

 

Łukiem mijaj taki towar

Który tobi duży browar

Mały owszem, szukaj tam,

A najlepiej uwarz sam.

III Nagroda - Barbara i Zbigniew Witosławscy

„Wybory”

Piwo powszednie i na niedzielę,

piwo na smutek i na wesele,

piwo na gardło oraz na biust,

na celulitis oraz na tłuszcz,

na porost włosów oraz na brodę,

piwo na słońce i na pogodę,

piwo dla żony , matki, kochanki,

piwo ze szklanką oraz bez szklanki,

piwo dla radnych i dla burmistrza,

dla czeladnika oraz dla mistrza,

piwo pod mostem oraz na moście,

piwo na święta oraz przy poście,

piwo na teraz, piwo na potem,

piwo na drogę tam i z powrotem,

piwo na uśmiech, piwo na smutki,

piwo osobno oraz do wódki,

piwo do piwa oraz dwa piwa,

wiosną i kiedy czupryna siwa,

piwo z beczułki i piwo z kega,

piwo, co stawia dzisiaj kolega,

piwo z butelki i piwo z puszki,

piwo o smaku wiśni lub gruszki,

gorzkie lub słodkie albo miodowe,

cynamonowe lub imbirowe,

piwo dla teścia, piwo dla szwagra,

dla tego, co go gnębi podagra,

piwo do NIPu i do PESELa,

piwo co bawi i rozwesela,

piwo, gdy trzeba płacić podatek,

piwo dla ojców oraz dla matek,

piwo na pryszcze oraz na trądzik,

piwo dla tego, który pobłądził,

piwo na łupież, piwo na mecz,

na całą naprzód i całą wstecz…

Co jest wspólnego w piwach tak wielu?

A to, że nie ma piwa bez chmielu!

 

„Toast”

Żyj jak ludzie,

Śnij o cudzie,

Dbaj o względy,

Ceń urzędy,

Goń spódniczki,

Miej swe wtyczki,

Nie bądź ciele,

Szanuj zieleń,

Całuj słodko,

Kadź dewotkom,

Trzymaj fason,

Nie bądź mason,

Graj w klubowe,

Pij krajowe,

Centruj dołki,

 Właź na stołki,

Pana miłuj,

 Gałąź piłuj,

Jedz z umiarem,

 Chwal, co stare,

Myj owoce,

Śpij pod kocem,

Licz się z czasem,

Czytaj prasę,

Gardź bilonem,

Hołub żonę,

Śpiewaj solo,

Witaj solą,

Patrz pod nogi,

Klnij na drogi,

Noś się godnie,

Prasuj spodnie,

Kupuj w sklepie,

Gol się lepiej,

Wstawaj prawą,

Pracuj żwawo,

Siej w grunt żyzny,

Rób lewizny,

Strzelaj celnie,

Dziel rzetelnie,

Hoduj lisy,

Sjestuj  w ciszy,

Wojuj dzielnie,

Pisz czytelnie,

Chroń przyrodę,

Gotuj wodę,

Gań prywatę,

Stosuj watę,

Prostuj krzywe,

Kontruj piwem,

Czesz się gładko,

Pływaj żabką,

Idź z postępem,

Naostrz tępe,

Nie hałasuj,

Bilet kasuj,

Lataj LOT-em,

A w sobotę

Odsłoń czoła

I wznieś toast!

 

 

„Stacja”

 

pod koniec czerwcatrawy pachną jak

wonne kadzidło. dziadek dźwiga

ciężkie belki i ustawia jena krzyż,

 

żeby siano wisiało, wtedy lepiej

schnie. procesja furmanek rusza

(zanim z nieba spadną łzy)

Kamienną drogą obok torów.

 

niekiedy tam potykają się konie i

wywracają fury a ja muszę podnosić drąg.

czasem słychać tutaj pociągi,

 

widać zardzewiałe żebra peronów

a smolista woń rozgrzanych podkładów

kolejowych, wżera się w krew.

 

dziadek mówi, że to ostatnia stacja